شهید حسینعلی(حسین) قجه ای

سردار شهيد حسينعلي ( حسين) قجه اي فرمانده گردان سلمان فارسي _ تيپ محمد رسول الله در 16 شهريور ماه 1337 در زرين شهر در يك خانواده ي كشاورز و مذهبي  ديده به جهان گشود. او از همان كودكي با جلسات قرآن و هييت ها آشنا شد. او از هفت سالگي وارد مدرسه شد و رشته ي خود را علوم تجربي انتخاب و تا ديپلم درس را ادامه داد.

او زندگي را با سختيها و فشار هاي زيادي گذراند.

از همان كودكي و نوجواني به ورزش كشتي علاقه مند بود و با ذوق و شوق بيش از حدي كه به اين ورزش داشت از سال 52 و 53 به باشگاه رفته ئ با توجه و علاقهء بيش از حد، مقام هاي زيادي را در سطح استان و كشور بدست آورد.

با اوج گرفتن فعاليت‌هاي عليه دودمان پهلوي از اواخر دوران تحصيل وارد فعاليت‌هاي سياسي و مذهبي گرديد و تحت تعقيب ساواك قرار گرفت.

مبارزات او در زمان شاهنشاهي و قبل از به وقوع پيوستن انقلاب اسلامي گسترده بود و به طور آشكار و پنهان به مبارزه با رژيم شاهنشاهي ميپرداخت. او با تخريب، پخش اعلاميه، شعارنويسي گسترده، تشكيل جلسات و شركت در جلسات مذهبي مخفيانه به مبارزه با رژيم شاهشنشاهي ميپرداخت.

در نهايت بر اثر فعاليت هاي فراوان و تحت فشار قرار گرفتن توسط مزدوران رژيم پهلوي در سال 56 به قم هجرت نمود ولي در آنجا توسط مزدوران رژيم پهلوي(ساواك) دستگير گرديد و بازداشت شد.

با پيروزي انقلاب اسلامي به دليل ذوق و شوقي كه به اسلام و انقلاب داشت، وارد كميته انقلاب اسلامي شد و شروع به خدمت نمود و خدمات شايسته اي در اين ارگان  و به نفع انقلاب اسلامي انجام داد.

از بدو تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در زرينشهر، وي يكي از بنيانگذاران آن بود و از همان اوايل خدمت در سپاه به عنوان يك پاسدار نمونه و شايسته شناخته شد.

بعد از مدتي دورهء نظامي سپاه را نيز گذراند و بعنوان يك گروه به سنندج رفت و پس از چهار ماه ماموريت در اين شهر و انجام خدمات موثري در شهر، گروهانش به عنوان گروهان نمونه شناخته شد. بعد از آن از طرف فرماندهي، مسئول عمليات سپاه پاسداران انقلابي زرينشهر گرديد. در ماموريت ديگري كه به غرب كشور داشت به علت شايسگي اش، مسئول توپخانهء سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مريوان و دزلي شد، سپس بعنوان مسئول عمليات سپاه مريوان و دزلي گرديد.

ماه هاي زيادي در اين مسئوليت با ضد انقلابيون داخلي و خارجي مبارزه كرد، بصورتي كه ضد انقلابيون كه پي برده بودند كه با وجود حسين امكان ندارد در نقشه هاي ضد خلقي و شوم خود موفق بشوند تصميم به نابودي وي گرفتند و براي سر او مبلغ عظيمي را به عنوان جايزه تعيين كرده بودند.

در عمليات محمد رسول الله كه در غرب كشور صورت گرفت، فرماندهي عمليات را به عهده داشت.

بعد از پيروزي عمليات محمد رسول الله، طي حكمي كه از طرف فرماندهي كل سپاه به وي داده شد به منطقهء جنگي جنوب عزيمت نمود. پس از عزيمت به جبههء جنوب، با شروع عمليات فتح المبين بعنوان معاون تيپ محمد رسول الله حماسه آفريني هاي زيادي نمود كه در تمام عمليات براي همسنگ/ران و همرزمان او شگفت انگيز بود.

بعد از آن در عمليات بيت المقدس بعنوان فرمانده عملياتي تيپ محمد رسول الله برگزيده شد و در اين عمليات حسين فداكاري هاي بسياري كرد.

در آخر او در همين عمليات (بيت المقدس) در جادهء خرمشهر به درجهء شاهدت نائل گرديد.

 از كليه مسلمانان درخواست عاجزانه دارم كه از خط رهبريت امام امت پيروي كنند . خدايا ما ابزار و وسيله اي بيش نيستيم ، توئي كه مرا هدايت و از خطر عقيدتي به دور ميداري . خداوند به شما امر ميكند كه امانتها را به صاحبان آن بسپاريد . اي خميني عزيز ، مطمئن باش كه به آيه قرآن وفا دار خواهيم ماند و هميشه از حركت در خط پيامبر گونه ات تا ظهور حضرت مهدي (عج) ضعف از خود نشان نخواهيم داد.

•  

  به روايت سردار علي ميركياني: حسين براي من خيلي دوست داشتني بود. البته روحيه حسين خاص بود با هر كسي رفيق نمي‌شد. مثلا تو سپاه مريوان يه روز ديدم حسين نشسته داره همين طوري مي‌خنده. تعجب كردم. چون اهل خنده و اين حرف ها نبود. بهش گفتم: چي شده حسين؟ گفت: علي! بيا اينجا يه چيز خنده‌داري بهت مي‌گم، اما قول بده به كسي نگي. حداقل تا قبل از مرگ به كسي نگو. گفتم: باشه.

   

  گفت: ديشب رفتم براي شناسايي مواضع عراقي‌ها. همينطور كه جلو رفتم ديدم عراقي‌ها پراكنده مين‌گذاري كردن. رفتم چند تا از اين مين‌ها رو برداشتم بردم گذاشتم تو مسير سوله‌هاشون تا دستشويي. خودم هم رفتم يه گوشه‌اي قايم شدم و منتظر شدم يكي بياد رد بشه.

  بالاخره يكي اومد رد شد و پاش رفت رو مين و مجروح شد. غلغله شد. عراقي‌ها مونده بودن مين از كجا اومده. با هم دعوا مي‌كردن. من هم هر هر مي‌خنديدم. تو دلم گفتم جاي علي خاليه، اگه اينجا بود با هم ديگه كلي مي‌خنديديم.

  من خيلي تعجب كردم از اين كار حسين. واقعا روحيه نترسي داشت. يعني من هر خاطره‌اي بخوام ازش بگم مي‌شه ازش شجاعت و نترس بودن حسين رو حس كرد. خلاصه انقدر اونجا نشسته بود تا اوضاع آروم بشه بعد هم برگشته بود اومده بود سمت خودمون